Rozmowy z Tobą

Drogi Ty,

Dziękuję, że wchodzisz do mojego świata - niezależnie od tego, czy byłeś tu już wcześniej, czy dopiero teraz stawiasz pierwsze kroki.
Każdy obraz, który tworzę, zaczyna się na długo przed tym, zanim pierwszy gest pędzla dotknie płótna.
Zaczyna się od uczucia, napięcia, ulotnego wewnętrznego poruszenia, które domaga się, by je dostrzec. Moja praca jest sposobem słuchania tych szeptów i przekładania ich na kolor, formę i gest.

Zawsze wierzyłam, że obraz nie jest kompletny, dopóki ktoś przed nim nie stanie. Dopóki Ty przed nim nie staniesz. Bo w tej chwili wydarza się coś szczególnego - spotkanie wewnętrznych światów. Przynosisz swoje własne historie, wspomnienia i emocje, i nagle praca nie należy już tylko do mnie. Staje się przestrzenią dzieloną, miękkim przecięciem Twojej prawdy i mojej.

Moje korzenie w muzyce - lata spędzone przy fortepianie, pisaniu piosenek, odkrywaniu delikatnej architektury dźwięku - wciąż żyją w każdej kompozycji, którą maluję. Podchodzę do każdego obrazu jak do cichej melodii: niektóre tony są mocne i rezonujące, inne miękkie, kruche, ledwo słyszalne. Ale wszystkie prawdziwe.

Najważniejszy jest dla mnie cichy moment, w którym spotykasz się z moją pracą - być może zupełnie niespodziewanie - i czujesz w sobie drobną zmianę. Mały oddech. Poczucie bycia dostrzeżonym lub zrozumianym, choćby tylko przez chwilę. Ten moment jest sercem mojej praktyki. To on sprawia, że wciąż wracam do płótna.

Jeśli moja sztuka znalazła miejsce w Twoim domu, w Twoich rękach lub choćby na moment w Twoich myślach - dziękuję. Twoja obecność w tej przestrzeni znaczy dla mnie więcej, niż przypuszczasz.

Mam nadzieję, że gdy spotkasz moje obrazy - na ekranie, w pracowni, na wystawie, czy w miękkim świetle własnego pokoju - poczujesz zaproszenie do zatrzymania się. Do odpoczynku. Do rozpoznania czegoś w sobie. Do bycia delikatnie otulonym.

Z ciepłem i wdzięcznością,
Katya Somisen